Fietstour door een Township in Masiphumelele

Vandaag zijn we om 8 uur gaan ontbijten zodat we om 8.45 uur konden vertrekken naar Masiphumelele. Dit is een Township buiten Kaapstad. Hier hadden we een fietstour besproken. We waren op tijd bij de campus waar we onze auto moesten parkeren. Hier werden we opgehaald door Swaai, onze lokale gids vandaag. Hij woont zelf in de Township. Onze fietsen gepakt, old dutch bikes. Het zijn oude fietsen uit Nederland, ze hadden de kleuren blauw en geel van de NS. Hier zijn die fietsen opgeknapt en groen gespoten, de kleur van de organisatie "Awol", die deze tour organiseert. Het is hier een heel project met oude fietsen, vooral uit Europa die hier opgeknapt worden en weer verkocht. Zo kunnen ze hier wat geld verdienen. Eerst leren ze hoe ze de fietsen kunnen repareren en opknappen zodat ze oude fietsen kunnen kopen en na het opknappen weer verkopen. Eerst werd er verteld hoe deze commune/township is ontstaan en steeds groter is gegroeid. Heel interessant om te horen hoe dat hier gaat met steun van de overheid. Na wat uitleg over de verschillende talen te hebben gehad zijn we gaan fietsen. Je voelt je best vreemd zo als blanke familie op de fiets door de straatjes mensen kijken. Als je dan ziet hoe de mensen hier leven, sommige in huizen, anderen in hutjes met helemaal niks. Iedereen leeft daar buiten en is met z'n dagelijkse dingen bezig. Overal hangt de was te drogen en zijn ze aan het wassen. Ze lopen met emmers water vanaf het waterpunt. Er zijn daar openbare toiletten voor de mensen die dat niet in hun hutjes hebben.
Als eerste zijn we gestopt bij een kinderopvang voor kinderen van o t/m 5 jaar. Daar zitten ongeveer 59 kinderen in een kleine ruimte, er is een kamertje waar een paar bedjes staan voor de kleintjes die nog moeten slapen. Er waren ook 3 vrijwilligers aan het werk, uit Engeland en Brazilië. Toen wij daar buiten stonden te luisteren naar het verhaal van Swaai kwamen er al kinderen aangehold om te kijken naar ons. We mochten daar naar binnen om te kijken. Al die kinderen wilden door ons opgetild worden en de pet van Ron even op. Ze wilden ook graag de foto's zien die ik gemaakt had. Ze trokken het fototoestel bijna uit je handen. Het zijn allemaal blije kinderen en ze lachen en zwaaien allemaal. Heel indrukwekkend om een keer te zien en wat kunnen ze daar nog een hulp gebruiken. Er is niet eens een wc voor de kinderen. Dan wordt er bij ons gezeurd als er 30 kinderen in een klas zitten.
Weer verder op de fiets. Alle kinderen zwaaien onderweg naar je of ze springen achter op je fiets. Nog gestopt bij een ander vrijwilligers project waar ze eten koken voor de zieken en mensen die echt niks hebben. Hier werd verteld over het werk dat ze nog meer doen daar. Na het verhaaltje nog naar een winkeltje. Daar naaien ze van alles. Ik heb een mooi schortje gekocht. Verderop hebben we de fietsen neergezet omdat je daar echt niet op de fiets tussendoor kan. Dat is het stuk waar alleen maar hutjes staan, allemaal op elkaar. Die mensen hebben geen water en elektra. In het eerste stuk wel, dat is waar het allemaal begonnen is. Maar er zijn steeds meer mensen bijgekomen, die hebben nog helemaal niks. Daar hebben we ook nog een ritueel van de "Afrikaanse" dokter gezien, een soort van medicijnman. Daar hoeven wij niet naar toe als we iets mankeren hoor. Geloof nooit dat die je beter kan maken. Wel grappig om te zien hoe ze dat doen met trommelen, zingen en dansen. Er waren nog twee kindjes mee naar binnen gelopen en die zaten vrolijk mee te klappen. Na het ritueel weer terug naar het betere stuk, daar werden we verwacht voor de lunch. De tafel stond voor ons gedekt. Eerst dachten we dat we maar beter niks konden nemen hier, maar het zag er best lekker uit en die mensen hadden ook hun best gedaan iets voor ons te maken. Er stond een pan met vlees van de gril (kippenvleugeltjes, worstjes en iets van een karbonade. Ook nog een salade van bonen, ui, tomaat en paprika en een soort aardappelpuree van mais. Het was best lekker en er heeft nog niemand buikpijn van gekregen. Niks mis mee dus. Toen weer terug naar de auto. Het was best een indrukwekkende ochtend zo, te zien hoe de mensen hier leven. Wat hebben wij het allemaal goed in Nederland. We zijn naar ons hotel gereden en inmiddels was het al 14.45 uur. De zon scheen lekker en we hebben besloten gewoon met een boekje bij het zwembad in de tuin te gaan zitten. Even een relax middagje is ook lekker. Vanavond nog bij de Italiaan gegeten en nu naar bed voor onze laatste nacht in Kaapstad. Morgen vertrekken we naar Hermanus, na eerst een bezoekje aan het voetbalstadion hier.